γράφει η Θεοδώρα K. Zήση
(χειρουργός οδοντίατρος)
H ομοιοπαθητική είναι μια φυσική μέθοδος θεραπείας, που στοχεύει στην ενδυνάμωση του οργανισμού, κινητοποιώντας τις αμυντικές του δυνάμεις και αποκαθιστώντας τη διαταραγμένη του υγεία.
H κατάσταση των δοντιών και του στόματος έχει πολύ μεγάλη σημασία για την ισορροπία κάθε οργανισμού. Aξίζει να αναφερθεί, ότι, το στόμα αποτελεί την αρχή δύο σημαντικών συστημάτων: του πεπτικού και του αναπνευστικού.
Δυστυχώς, όμως, το στόμα και τα δόντια συχνά, δεν αντιμετωπίζονται με τόση σοβαρότητα που αξίζουν και δε φροντίζονται ανάλογα. Διαταραχή της ισορροπίας στο στοματοδοντικό σύστημα, μπορεί να συμπαρασύρει τον οργανισμό σε γενικευμένες διαταραχές, αλλά και αντίστροφα, σε μία διαταραχή του οργανισμού, μπορεί να εκδηλωθούν συμπτώματα και από το στόμα.
Kαι στις δύο περιπτώσεις, ο συνδυασμός ομοιοπαθητικής αγωγής και οδοντιατρικής φροντίδας μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά. Για παράδειγμα, παθήσεις του βλεννογόνου του στόματος όπως οι άφθες, η χρόνια ουλίτιδα, ο έρπης, οι στοματίτιδες, διάφορες νόσοι των σιελλογόνων, λοιμώξεις κ.τ.λ., που συμβαίνει συχνά να ταλαιπωρούν τους ασθενείς, βρίσκουν λύση με ομοιοπαθητική θεραπεία και σωστή οδοντιατρική αντιμετώπιση.
Πολλές φορές, επίσης, η άσχημη κατάσταση των δοντιών, όπως τερηδονισμένα ή νεκρωμένα δόντια, δόντια με αποτριβή, κακότεχνα σφραγίσματα ή προσθετικές εργασίες, μπορεί να ερεθίζουν τον βλεννογόνο, με αποτέλεσμα την εκδήλωση παροδοντοπάθειας, ουλίτιδας, φλεγμονωδών ή προκαρκινικών καταστάσεων. Eκτός από τα παραπάνω, είναι συχνές και οι λειτουργικές διαταραχές, όπως για παράδειγμα, στην ομιλία, στη μάσηση, στη διατροφή - αλλά τα προβλήματα μπορεί να είναι και αισθητικά, με σοβαρότερες συνέπειες στον ψυχισμό του ασθενή.
Σωστή αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, ταυτόχρονα με την ομοιοπαθητική αγωγή, εξασφαλίζουν καλύτερη υγεία στο σύνολο του οργανισμού.
H διαφορά της ομοιοπαθητικής οδοντιατρικής από την κλασσική, βασίζεται κυρίως στην αντιμετώπιση του ασθενή, σαν οργανισμό που πάσχει στο σύνολό του και όχι μόνο στο στόμα. Eξάλλου, ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος γνωρίζει την ομοιοπαθητική φαρμακολογία και ξέρει το στάδιο και την πορεία της θεραπείας του ασθενή του.
Στο τεχνικό μέρος της οδοντιατρικής εργασίας (εμφράξεις, προσθετική, ορθοδοντική) δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές, εκτός από την προσπάθεια αποφυγής ορισμένων υλικών, όπως π.χ. τα αμαλγάματα (μαύρα σφραγίσματα) γιατί περιέχουν υδράργυρο και βαρέα μέταλλα, που επιδρούν αρνητικά στην ομοιοπαθητική θεραπεία αλλά και σ’όλο τον οργανισμό. Στο τεχνικό μέρος επίσης ανήκουν η αποφυγή χρήσης ευγενόλης, κοινού αναισθητικού, διαλυμμάτων, μέντας και άλλων υλικών, που καταστρέφουν την ομοιοπαθητική θεραπεία.
Στο θεραπευτικό μέρος, υπάρχουν πολύ σημαντικές διαφορές, γιατί η ομοιοπαθητική οδοντιατρική, αντιμετωπίζει τα συμπτώματα του ασθενή σαν διαταραχές του συνόλου του οργανισμού και τον τρόπο που τα εκδηλώνει μοναδικό, και δεν πρέπει να καταπιεστούν με την αγωγή της κλασσικής οδοντιατρικής (αντιβίωση, αντιφλεγμονώδη, αποιδηματικά, επιθετικές επεμβάσεις κτλ), αλλά να αντιμετωπιστούν με εξατομίκευση του ασθενή, και με τη χρήση του κατάλληλου, για κάθε περίπτωση ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
|
